Van zomer naar winter

Zaterdag 16 april, Granada 

Na de lange rit van de vorige dag had ik ervoor gekozen om een extra dag in Granada te blijven, wat een leuke en bruisende stad is. Wel trok ik wat veel aandacht en niet zozeer omdat er nog niet zoveel noordeuropese toeristen rondlopen. Het had vooral met de mouwen van mijn t-shirt te maken. Die blijken iets korter te zijn dan die van mijn fietsshirts, waardoor je goed kan zien tot waar mijn armen zongebruind zijn en dat het daarboven nog melkflessenwit is.. En dat vinden Spanjaarden erg grappig!

Zondag 17 april, van Granada naar  Montejícar (60 km, 851 hm)

Met de mouwen van mijn fietsshirt een stukje opgerold verliet ik Granada in noordoostelijke richting. Na een korte fietsrit van 60 kilometer kom ik aan in het kleine dorpje Montejícar. Het is eerste paasdag en er is daarom geen winkel open. Ik was nog wel zo gewaarschuwd door mijn moeder, maar had dat eigenwijs in de wind geslagen. En dus zat er na een verfrissende douche niets anders op dan een biertje te gaan drinken in de kroeg. Heel blij werd ik toen er een bordje gamba's voor me werd neergezet, prima paasmaaltijd! Het bier dronk men er gewoon uit de fles, mannen gooiden hun zuurverdiende euro's in de gokkast, uit de boxen klonk muziek van Skunk Anansie en heel even was het weer 1997.

Maandag 18 april, van Montejícar naar Úbeda (65 km, 736 hm)

Terug in 2022 ging de reis de volgende dag weer verder. Of het kwam door het kroegbezoek of door de gamba's, geen idee, maar het ging lekker vooruit. Het zal toch vooral komen door de meewind denk ik. Het tempo zat er goed in en na een venijnige klim op het einde kwam ik aan in Úbeda. 

Dinsdag 19 april, van Úbeda naar Puente de Génave (73 km, 808 hm)

De wegen in Spanje zijn niet overal zoals we in Nederland gewend zijn. Soms gaat de route over een stuk gravel en soms ook over een kapotgereden oude weg waar je het asfalt moet zoeken tussen de gaten. Gelukkig zijn er ook vele kilometers over prima asfalt en zo rolde ik na 73 kilometer het dorp Puente de Génave binnen.

In een eenvoudig maar goed familiehotel met restaurant boekte ik voor een nacht en na een douche schoof ik om 3u snel aan voor een lunch.

In Spanje is het menu del dia, het dagmenu, een ingeburgerd begrip. Voor een bescheiden bedrag van € 8 tot € 15 heb je een twee- of drie-gangen keuzemenu inclusief een drankje. Als fietser is dat ideaal, zo'n uitgebreide late lunch en op dergelijke dagen is de lunch dan ook mijn hoofdmaaltijd. 

Woensdag 20 april, Puente de Génave 

Was het gisteren nog zomers warm met meer dan 20 graden, deze dag leek het wel winter. Slechts 7 graden en regen. In de bergen en rondom Madrid viel zelfs sneeuw. 

Ik besloot om nog een dag in het familiehotel te blijven en me weer op te laden voor de komende dagen. 

Donderdag 21 april, van Puente de Génave naar Albacete (128 km, 946 hm)

Vandaag was het droog en de zon scheen. Koud was het nog wel, 5 graden bij de start en dat werd niet veel warmer aangezien de weg de eerste 50 kilometer vooral omhoog liep. De weg, dat wil zeggen natte gravel op een stuk dat vroeger een spoorlijn was geweest. Omdat de spoorlijn al tijden niet meer werd gebruikt is het tot fietspad gepromoveerd. Deze via verdes, oftewel groene wegen, vind je door heel Spanje heen.

En daar was ook de eerste zwerfhond, blaffen en meerennen natuurlijk. Maar na een snauw van mij was het meteen weer rustig en kon ik zonder problemen verder. 

Boven op de heuvel was het zo koud geworden dat ik al mijn fietskleding aan deed, ook de regenjas. Vanaf daar was het nog een heel eind door een saai, leeg landschap en tijdens het monotone wegtrappen van de kilometers verlangde ik naar witte stranden, een warme zee en een barretje aan het strand om de dag af te sluiten. 

Tot en met 21 april: 698,40 kilometer en 8.709 hoogtemeters