Slingeren langs de Maas

Zaterdag 4 juni, van Langres naar Neufchâteau (77 km, 713 hm)

Ongeveer 20 kilometer ten noordoosten van Langres is de bron van de Maas. En als je er naartoe gaat, kom je erachter dat er niet veel te zien is. Dat heb ik dus ook niet gedaan.

Opvallend aan de route was dat er bijna geen wijngaarden meer te zien waren en ook niet meer zoveel graan. Wel veel maïs. En gras, en runderen.  

Zondag 5 juni 

Naarmate ik noordelijker kom gaat mijn weerbericht steeds meer op dat van Nederland lijken. En waar Nederland zich druk maakte om code geel en zware buien met mogelijk wateroverlast, was dat in de omgeving van het Noord-Franse Neufchâteau niet anders. En dus besloot ik om maar een rustdag in te lassen. Na 15 opeenvolgende fietsdagen werd dat ook wel tijd. En terwijl de regen tegen de ramen kletterde, heb ik de dag gevuld met wat lezen en vooral veel slapen. 

Maandag 6 juni, van Neufchâteau naar Verdun (109 km, 731 hm)

Maandag weer op pad en ik had een lange fietsdag op het programma. Nog even de fiets uit de berging halen, helm op en... Ai, dat is nat! Wat bleek? De berging had wel een dak, maar van houten latten. En dat houdt net zoveel tegen als de verdediging van het Nederlands elftal. Niet veel dus. Gelukkig had ik de vorige dag het tasje met de powerbank meegenomen om op te laden, dus het kon verder geen kwaad.

Dinsdag 7 juni Verdun 

Ik was in Verdun en deze stad is bekend om wat zich hier tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft afgespeeld. Daar wilde ik graag meer van weten en daarom bracht ik een bezoek aan de Ondergrondse Citadel, een museum op de plaats waar de ellende daadwerkelijk plaatsvond. 

In 1916 kwamen bij De Slag om Verdun in een tijdsbestek van tien maanden meer dan 300.000 soldaten om het leven. In groepen van 3.000 werden de soldaten naar de vijandelijke loopgraven gestuurd alweer ze rücksichtlos werden neergemaaid. De Slag om Verdun staat daarom symbool voor de zinloze slachting van mensenlevens. Al is dat altijd zinloos natuurlijk. In de oude Citadel van Verdun, met een kilometers lang gangenstelsel, is nu een mooi museum ingericht. In de gangen is het koud, dus warme kleding is aangeraden, en met een VR-bril op en met de nodige geluidseffecten, is geprobeerd om een indruk te geven van hoe het leven voor de soldaten toen moet zijn geweest. Indrukwekkend. 

De Eerste Wereldoorlog is in Nederland wat minder bekend. Als het gaat over De Oorlog, dan gaat het meestal over de Tweede Wereldoorlog. Dat komt omdat Nederland tijdens de Eerste Wereldoorlog neutraal was en er militair niet bij betrokken is geweest. In Frankrijk en België is dat wel anders. Daar wordt de Eerste Wereldoorlog ook wel De Grote Oorlog genoemd. In deze oorlog werden tussen 1914 en 1918 de levens van ongeveer 10 miljoen soldaten geofferd, en daarbij nog vele burgers. Aantallen die het voorstellingsvermogen te boven gaan. 

Voor wie weleens een boek wil lezen over de Eerste Wereldoorlog, kan ik Val der Titanen van Ken Follett aanraden. 

Donderdag 9 juni, van Verdun naar Sedan (87 km, 655 hm)

Na het verblijf in Verdun nog een dag te hebben verlengd wegens overvloedige regenval, ging ik donderdag weer fietsen. Bestemming voor de dag was de stad Sedan. Na wat bewolking in de eerste uren, kwam er daarna steeds meer zon en met 19 graden was het gezond fietsweer. Dan toch opeens een klein buitje, iedere wolk gaf wat regen, maar de buien waren niet groot en daarna was het alweer voorbij.

Toen ik 's avonds het restaurant binnen liep, was er wat discussie tussen een groep Britten en de juffrouw van de receptie. De Britten wilden een taxi naar Sedan en de juffrouw vroeg of ze dan naar centre ville  wilden. Nee, naar Sedan! Ze begrepen elkaar dus niet. Toen ik de Brit uitlegde dat centre ville het stadscentrum  betekent (waar bemoei ik me ook mee), was het misverstand snel uit de wereld. Ja, graag een taxi voor naar het stadscentrum van Sedan...

Vrijdag 10 juni, van Sedan naar Givet (111 km, 271 hm)

Op Google Maps zag ik dat Sedan nog maar 15 kilometer van de Belgische grens ligt. Toch presteerde ik het om nog 111 kilometer op Franse bodem te blijven fietsen. Ik volgde namelijk maar gewoon de Maas en dat stroomgebied viel nog onder Frankrijk. De route, door de Franse Ardennen, was prachtig. Nóg mooier was dat de Fransen er een heel lang, goed geasfalteerd fietspad naast hebben gelegd. Dus waar links en rechts de ene stijle heuvel na de andere opdoemt, blijft het fietspad mooi langs de Maas mee slingeren door het landschap. 

Zaterdag 11 juni, van Givet naar Namen (66 km, 154 hm)

Deze ochtend kon ik het rustig aan doen bij het ontbijt, nog even beeldbellen met m'n ouders en dan toch maar van start. Mooi zonnig weer, dus in korte mouwen, ging het slechts 66 kilometer tot aan Namen. Wat een mooi gezicht is dat, die stad met de citadel er hoog boven op de rotsen. 

In het Belgische restaurant bestelde ik op deze zaterdagavond een biertje. Een Leffe Blanche, is dat goed? Welja. Dat het goudkleurige drankje geen witbier was, zag ik meteen. En dus ging ik er gemakshalve maar van uit dat het dan een Leffe Blonde zou zijn, en na zo'n warme fietsdag ging het erin als Ketellapper. Maar na de derde voelde ik deze toch aardig binnenkomen. Wat bleek? Het meisje achter de bar had nul verstand van bier en ze zei daarom maar Leffe, want dat was het enige bier dat ze kende. Maar ze hadden dus keurig Karmeliet Tripel op de tap. Dat verklaarde het wel. Gelukkig hadden ze ook koffie als dessert. 

Bon, ik was dus in België, na 5 weken door Frankrijk te hebben gereisd. Dat Frankrijk een mooi land is, wist ik natuurlijk wel. Maar van de Franse mensen had ik nooit zo'n hoge pet op. Ik vond ze altijd een beetje chagrijnig en arrogant. Daar moet ik toch op terug komen. Ik ben op de fiets nergens zoveel gegroet als in Frankrijk, bonjour!  En doordat veel Fransen tegenwoordig redelijk Engels spreken en dus beter in staat zijn om met anderen te communiceren, blijkt dat de meesten ontzettend vriendelijk zijn. Zo zie je maar dat een beetje communicatie veel onbegrip kan wegnemen. 

Zondag 12 juni, van Namen naar Maastricht (97 km, 637 hm)

Vandaag voelde toch wel als een bijzondere dag. Dat kwam door de bestemming: Maastricht. Nederland. Vanaf 6 april ben ik onderweg en werd er Spaans of Frans gesproken om mij heen. Het was zelfs een beetje raar om vandaag bij het inchecken gewoon in het Nederlands te worden aangesproken. 

Over de rit van vandaag kan ik kort zijn. Door de meewind was het makkelijk fietsen langs de Maas en de omgeving was saai, zo niet lelijk in dit deel van Wallonië. Soms zelfs mooi van lelijkheid en dan bedoel ik met name de oude verroestende fabrieken langs het water.

De route langs de Maas stopt hier voor mij. Ik vond met name het eerste stuk tussen Langres en Neufchâteau heel mooi en ook de route van eergisteren door de Franse Ardennen was prachtig.

Vanaf morgen ga ik Vlaanderen verkennen, dus linksaf en dan door het land met het mooie, zachte, Vlaamse dialect. Maar nu eerst ga ik een snackbar opzoeken, want ik heb enorme trek gekregen in een broodje frikadel met mayo!

Tot en met 12 juni: 3.498,20 kilometer en 32.689 hoogtemeters