De reus van de Provence

De afgelopen week bestond uit het echte campingleven. Ik had in Bédoin een houten hut, voorzien van kookplaat, koelkast en een zitje. En met een buitentrap om boven te slapen. 

Ik deed de was, ging vervolgens kijken hoe het droogde, liep naar het dorp voor een kop koffie en dronk 's avonds een biertje voor mijn hut. Vakantie! En bij kamperen in Zuid-Frankrijk horen ook de insecten. Zo werd ik op een ochtend wakker, terwijl er twee mega grote wespen in mijn slaaphut een zoem-meeting aan het houden waren. En met mega groot bedoel ik 3 à 4 centimeter en met het geluid van een hommel met de baard in de keel. Google en ik denken dat het om Europese hoornaars gaat. Gelukkig zijn deze zoemende reuzen totaal niet agressief en kon ik rustig via de trap naar buiten. Welkom op de kemping!

Toch was er ook iets anders dat me de hele tijd bezig hield. Het begon zaterdag al. Fietsend van Orange naar Bédoin was er geen ontkomen aan. Ik probeerde het nog wel, keek links naar de berm, daarna rechts naar wat er groeide en bloeide. Maar het lukte me niet om me ervoor af te sluiten. Ze noemen hem De Kale, en dan moet je altijd oppassen! Er zijn meer bijnamen, De Reus Van De Provence is de bekendste. Het gaat natuurlijk over die berg. Het is de Mont Ventoux!

De Mont Ventoux is samen met de Alpe d'Huez de bekendste berg van Frankrijk. Het bijzondere aan de Mont Ventoux is de ligging. Niet in de Alpen of de Pyreneeën, waar al die bergen schouder aan schouder staan opgesteld, maar in de Provence. En in de Provence zijn alleen maar heuvels en dus één berg. Die unieke ligging zorgt ervoor dat hij al van veraf te zien is, en bovenop heb je bij helder weer een fenomenaal uitzicht. 

Al in 2014 was ik hier, maar zwaar onweer zorgde voor een afgesloten bergpas. Geen Mont Ventoux voor mij. Ook vorig jaar had ik mijn fiets mee, klaar om de Ventoux op te fietsen, maar een allergische reactie na een insectenbeet maakte me zo ziek dat ik niet kon fietsen. Weer geen Ventoux. 

Nu was het dan zover. Stralend mooi weer, weinig wind en fit van lijf en leden. En dus koos ik de meest geschikte dag uit: maandag zou het gaan gebeuren. Eindelijk de Mont Ventoux op.

Al om 6.30u was ik wakker. De tassen bleven achter en terwijl de hele camping nog lag te slapen, ging ik met een mengeling van gezonde wedstrijdspanning en opgetogenheid op pad. Slechts 22 kilometer fietsen en ik was op de top. Ja oké, niet de makkelijkste kilometers. Het begin viel nog mee, de eerste 6 kilometer liep de weg nauwelijks meer dan 5% omhoog. Het zwaarste stuk kwam daarna, een bocht naar links en daar was het stuk door het bos. Bijna 10 kilometer lang komt het stijgingspercentage amper onder de 10%. Op de allerkleinste versnelling die ik had kon ik de trappers nog maar net rond krijgen. Maar het lukte! Na het bos, langs Chalet Reynard, veranderde het landschap in een onherbergzaam maanlandschap. Iets minder stijl, even lachen voor de foto, en dan toch nog een hele stijle laatste kilometer naar de top. Gelukt! Ik was boven, de mythische Ventoux was bedwongen!

De afgelopen weken heb ik mijn oorspronkelijke reisplan wat veranderd. Verbeterd moet ik natuurlijk zeggen. Waar ik eerst van plan was om door te fietsen naar Italië, om vervolgens via Slovenië en Tsjechië naar Nederland te gaan, ben ik erachter gekomen dat dit misschien toch wel iets teveel van het goede was. Daarom ben ik iets minder veel gaan fietsen, zodat er meer tijd is om dingen te gaan ondernemen en de omgeving te bekijken. Ik had daarom een paar weken geleden de tijd om te wachten op de wedstrijd van Barcelona en ook deze week bij de Mont Ventoux kon ik het daardoor nu zo doen.

Het uiteindelijke plan verandert niet, ik kom vanuit Sevilla op de fiets naar huis!

Komende week wordt ook leuk. Dave komt langs om een ronde door de Provence met me mee te fietsen. Supergezellig natuurlijk!

Tot en met 19 mei: 1.934,59 kilometer en 18.856 hoogtemeters