Naar het noorden

3 juni 2022 - Langres, Frankrijk

Zondag 29 mei, van Valence naar Roussillon (60 km, 281 hm)

Vertrokken met zonnig weer uit Valence, niet te verwarren met het Spaanse Valencia, had ik nog steeds te kampen met harde tegenwind in de Rhônevallei, inmiddels voor de derde dag op rij. Toch had ik er nu minder last van, omdat de begroeiing op de route langs de Rhône iets meer beschutting gaf.

Fietspad langs de Rhône

Maandag 30 mei, van Roussillon naar Lyon (47 km, 517 hm)

Ook maandag was het mooi weer, op het programma stond een korte rit naar Lyon. Gelukkig was er eindelijk minder wind, wel nog steeds uit noordelijke richting. Soms reed ik langs de Rhône, dan weer over glooiende boerenweggetjes. En dan opeens was het pad waar ik over wilde versperd door een hek. Nu laat ik me daar doorgaans niet meteen door tegen houden. Door de berm was het nog net breed genoeg om het hek te passeren met mijn brede tassen op de fiets, en dus hobbelde ik over een pad met mooie natuurkeien naar beneden. Even verderop stond een soort informatiebord langs de weg en toen werd het me duidelijk. De weg was afgezet wegens restauratiewerkzaamheden. Het betrof namelijk een stuk van de weg uit 1750, de oude route national 7. Restauratie geslaagd zou ik zeggen, ook aan het einde van het pad nog even langs een hek, en ik kon weer verder.

Lyon is een mooie oude stad, waar de Rhône en de Saône bij elkaar komen op weg naar de Middellandse Zee. 

De watertoren

De oude weg

Lyon

Lyon

Dinsdag 31 mei, van Lyon naar Mâcon (65 km, 406)

Wat is dit nu? De volgende ochtend was ik even niet zeker of ik het wel goed zag, maar de straat was toch echt nat en waarom liepen die mensen anders met paraplu's? Gelukkig was de meeste regen al gepasseerd, reed ik in droog weer en werd het gedurende de dag steeds zonniger.

Over een mooi fietspad reed ik de stad uit, daarna linksaf en dan gaat het dus meteen stijl omhoog. Goedemorgen! Even rustig wakker worden zit er niet in, meteen vol aan de bak. Vervolgens hield de weg opeens op, was ik een doodlopende straat in gefietst? Nog even een blik op de navigatie, ja ik heb echt de route goed gevolgd. De uitweg was via een lange stenen trap omhoog. Dat betekende de tassen afzadelen en naar boven tillen, daarna snel weer naar beneden voor mijn fiets en boven gekomen de tassen er weer op hangen om de route te kunnen vervolgen. 

Alles moet naar boven

Daarna was het wel weer genieten hoor. Over glooiend, goed rollend asfalt vlogen de kilometers onder de wielen door op weg naar Mâcon. Voor het eerst had ik ook het gevoel dat ik naar huis aan het fietsen ben. Dat kwam denk ik door het veranderde landschap. Ik had Zuid-Frankrijk nu achter me gelaten en was in Bourgondië aanbeland. Het landschap werd er iets minder grillig, er waren bermen met groen gras en behalve druiven zag ik nu ook steeds meer graangewassen op de akkers. 

In Bourgondië dus, en daarom at ik 's avonds biefstuk en dronk een glas rode wijn erbij. In het restaurant zaten drie andere Nederlanders gezamenlijk te eten. Eerst dacht ik dat het vrachtwagenchauffeurs waren, misschien door het welvaartsbuikje bij alle drie, maar het waren motorrijders. De volgende dag hoopten ze aan te schuiven in Barcelona. Het voelde voor mij echt al een eeuwigheid geleden dat ik nog in Barcelona was. 

Muurschildering

Woensdag 1 juni, van Mâcon naar Beaune (102 km, 619 hm)

Juni was aangebroken en de navigatie stuurde me over een prachtig fietspad naar het oude stadje Cluny. Het is toch een mooie oplossing om die buiten gebruik geraakte spoorlijnen een tweede leven te geven. Dit fietspad ging zelfs door een nogal lange, maar goed verlichte tunnel. Genieten! 

Ter hoogte van Cluny stuurde de fiets opeens heel gek. De oorzaak was een lekke voorband. Kan gebeuren natuurlijk en een band verwisselen gaat me altijd goed af, maar bij deze fiets zitten de buitenbanden zo strak om de velg, dat de plastic bandenlichters breken als ik de buitenband er overheen wil tillen. Toen ik opkeek was de oplossing dichtbij. Ik stond namelijk 30 meter van een fietsreparatie af en de fietsenmaker was best bereid om me even te helpen. Met zijn materiaal was de buitenband zo van de velg en de binnenband snel verwisseld. Kosten? Noppes. Maar na enig aandringen nam hij mijn bijdrage voor wat lekkers bij de koffie toch wel aan. En als ik nu weer lek rij? Ik ga er gewoon vanuit dat dit niet meer gebeurt en anders los ik het dan wel weer op. Betere bandenlichters zouden misschien wel handig zijn. 

Fietspad naar Cluny

Fietstunnel

Ko de Buf

Donderdag 2 juni, van Beaune naar Dijon (41 km, 172 hm)

De volgende ochtend deed ik het lekker rustig aan. Ondanks het technisch oponthoud heb ik de vorige dag toch 102 kilometer afgelegd, waardoor er nog maar 41 resteerden tot aan Dijon. En dus heb ik lekker uitgeslapen tot half 9 en nam ik bij het ontbijt nog maar een extra bakje koffie. Hoe zou het weer eigenlijk zijn? Oei.

Op buienradar zag ik dat een grote donkerblauwe vlek met rode pitten erin met rasse schreden naderde. Optimistisch als ik ben had ik nog steeds het idee dat ik al wel ver genoeg gevorderd zou zijn als de bui zou losbarsten, maar al bij het verlaten van Beaune voelde ik het getik van de eerste druppels op mijn helm. Dat getik ging steeds sneller en het was me duidelijk geworden: deze plensbui kon ik niet ontlopen. Maar mijn fiets kan best tegen een beetje regen en ook de tassen zouden goed waterdicht moeten zijn. In plaats van te schuilen, trok ik mijn regenjas aan en fietste dus maar gewoon door. En terwijl het regenwater in stroompjes langs de weg en in mijn schoenen vloeide, ploeterde ik voort naar Dijon.

's Avonds heb ik op mijn badslippers een restaurant opgezocht en bestelde een Andouillette in mosterdsaus. Dat zag er op Google uit als een soort saucijs, maar ik had beter nog even verder gelezen. Alleen de buitenkant heeft namelijk overeenkomsten met een saucijs. De binnenkant was niet gevuld met vlees maar met een mengsel van ingewanden van zowel varken als rund. Weet ik dat ook weer... Gelukkig ben ik tegenwoordig geen moeilijke eter, dus niet zeuren. Ik hield mezelf maar voor dat we in Nederland ook leverworst eten. En de mosterdsaus was prima, dat kunnen ze wel in Dijon.

Vrijdag 3 juni, van Dijon naar Langres (75 km, 634 hm)

Deze ochtend had ik het anders aangepakt. De wekker ging al voor 7 uur en bij het ontbijt keek ik meteen maar naar de weersverwachting. Niet veel anders dan gisteren helaas, een groot regenfront komt nietsontziend dichterbij. Maar het was nog droog en dus ging ik toch maar op pad. Na 3 kilometer, ik was de stad nog niet uit, moest ik al schuilen in een portiek van een flat. Behalve regen was er ook volop onweer, dus beter om maar even pas op de plaats te maken. Ruim een uur later kon ik mijn weg weer vervolgen, op wat gespetter na bleef het daarna gelukkig droog.

Ik vind dit een prachtig stukje Frankrijk, licht glooiende heuvels, nergens heel stijl, bochtige wegen en groene akkers. Het is een heel vriendelijk ogend landschap. Zolang het droog blijft uiteraard. 

Bourgondië

Bourgondië

En nu ben ik alweer een heel stuk noordelijker gekomen deze week. Niet ver van Langres is de bron van de rivier de Maas. Als ik die volg, dan kom ik vanzelf in Nederland. 

Tot en met 3 juni: 2.937,90 kilometer en 28.879 hoogtemeters

Foto’s

2 Reacties

  1. Dave:
    3 juni 2022
    Hey Ruud, toch geen “vrije dagen” genomen deze week? Kun je het fietsen niet laten?
  2. :
    3 juni 2022
    Het moet niet op vakantie gaan lijken natuurlijk 😉
    Of het weer was niet goed, of de locatie, of er was moeilijk accommodatie te vinden. Dus dan maar door hè!